((آره این وبلاگ فقط برای دل خودمه...برای اینکه یه چیزهایی یادم نره!. این که چه روزها و هفته هایی گذشته و احساس من نسبت به اونها چی بوده...من هیچ وقت سعی نکردم که اینجا لفظ قلم و یا حتی طنز بنویسم. حتی خاطره هم ننوشتم .فقط احساس اون لحظه ام رو نوشتم! حالا هم هیچ پشیمون نیستم... من امروز توی این دنیای مجازی چندین دوست پیدا کردم که هر بار از دیدن اسمشون تو لیست نظرات لذت میبرم...!
این اولین و شاید آخرین یادداشتی باشه که مخاطبش تو هستی... چون باز هم من برای دل خودم مینیسم و البته دلخوشم به حضور گرم تودر خلوت دلم.))
مطلب بالا رو از هانی عزیز ورداشتم و اینجا گذاشتم. ساده است و صمیمی و شاید خیلی زیباتر از متنهای به زور ادبی که بعضی سعی می کنن تو وبلاگهاشون بچپونن! حس می کنی متن نزدیکته بدون اینکه هیچگونه تصنع و تکلفی توش باشه!