---

تو و من

---

دو تنها و دو سرگردان دو بی کس
دم و دامت کمین از پیش و از پس

---

این خیلی بامزه است.
امیرانتظام که زندانی دانشجویان خط امام (مبردامادی، عبدی، اصغرزاده، معصومه ابتکار، شکوری راد، ... و صد البته مشابهاتشون بهزاد نبوی، حجاریان، گنجی و اکثر اصلاح طلب های کنونی) پس از جریان تسخیر سفارت آمریکا بوده درباره شون مینویسه:

«چند آپارتمانی که این دانشجویان در اختیار دارند، همه حمام دارد ولی در مدت 15 روز گذشته فقط یک نفر از آنان را دیدم که حمام می کرد. بقیه بنا به آداب و رسوم گذشته، استحمام بیشتر از ماهی یک بار را لازم نمی دانند. معمولا بدنهایشان و بخصوص پاهایشان بوی بدی می دهد و با وجود تذکر حاضر نیستند با آب گرم موجود خود را شستشو دهند به همین دلیل اکثر اتاقها از بوی تند پا و بدن اشباع می شود. غذا را هم با همین دستها می خورند... در عوض هر چه بخواهی، غرور سراپای آنها را گرفته و خودشان را در بالاترین قله قدرت برای اعمال نظریات سیاسی خودشان می پندارند و نه تنها مسائل ایران را با یک چشم به هم زدن حل می کنند، بلکه راهنما و حلال مشکلات جهانی شده اند».

بیچاره آمریکاییها چه جوری شکنجه شدن.

---

اینم خیلی بامزه است. شعاریه که طرفدارای معین میدادن. هنوزم دارم می خندم که می نویسمش:

((درود بر سه دلاور ایران زمین
مصدق، خاتمی، دکتر معین))

بازم مجبورم از این شکلک خنده استفاده کنم. عزیزم، مصدق خودم. دلم برات می سوزه.

---

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد و هر نوشته جایی دارد.