اگرچه تلاش در جلوگیری از اشغال کشور تلاشی پسندیده است ولی متاسفانه مجددا همان سهل بینی ایرانی دامان تمام نظردهندگان را گرفته است. باید باور داشت که همکنون آنچه ما را به حمله نظامی امریکا و متحدانش نزدیک و آن را برای جهان توجیه پذیر می نماید می کند بیش از سحنان هر از گاهی بوش سیاست های جمهوری اسلامی در عرصه های تسلیحات نظامی هسته ای، حقوق بشر و تروریسم است. آمریکا نمی تواند بدون بهانه به جمهوری اسلامی حمله کند و متاسفانه این نظام ایران است که هر روز بیش از پیش این تیغ را برای آن زنگی نیمه هشیار تیزتر می دهد. در واقع مواضع نظام حکومتی ایران هیچ هدفی را جز تامین امنیت نظام و نه کشور دنبال نمی کند و مسلما با شرایط کنونی جهان نمی تواند به جز ایجاد شرایطی جهت محرومیت بیشتر جهانی ایران پاسخی درخور داشته باشد. از اینروست که به نظر می آید حرکاتی که در محکومیت حمله آمریکا با تهییج احساسات ملی به راه افتاده است، پسندیده است با همه جانبه کردن نگرش خود از نظام حکومتی ایران نیز بخواهند با تغییر سیاست های تثبیتی خود دست از خودکامگی بردارد و بیش از این بهانه به دست شهرآشوبان ندهد.