ملت من
بمب گذاری ها نشان می دهند که حتی بسیاری از مدعیان آزادی و هزار چیز دیگر برای این ملت چیزی جز جنایتکار نیستند که اگر به قدرت برسند بجز جنایت به کاری دست نخواهند زد. ملت بیچاره ای است ملت من. نگرانم.
کاشکی یکی می فهمید من به چه چیز سیاوش حسرت خورده ام. کاشکی من هم می توانستم به این چیزهای کوچولوی مسخره دل خوش کنم و زندگی آسوده ای داشته باشم. کاشکی مثل همه بودم. کاشکی همین فردا مثل تمام دور و بریهایم از خواب پا می شدم، یک زن احمق می گرفتم که به جز آرایش و لباس و شوهرداری و بچه پس انداختن به چیزی فکر نکند. مثل پسر بچه ها یک ماشین خوشرنگ مدل بالا می خریدم و به بقیه نشانش می دادم. پول برایم آنقدر ارزش می یافت که خودم و علایقم را پایش فدا کنم و بزنم به بیزنس. کاشکی مثل خیلی ها لحظات خوبم لحظات مستی و پستی بود. کاشکی فکر نمی کردم اگر ایده آل هایم مثل همه بودم ترجیح می دادم بمیرم. مهم نیست که کسی نفهمد. دوست دارم آنقدر بزرگ باشم که در یک بطری جا نشوم.
هاشمی نه بخاطر داشتن برنامه هایی که هیچوقت نداشته یا صداقت و یا عدالت و یا وجهه‌ای معقول بلکه به این خاطر که مردم از نتایج از پیش تعیین شده و قیمومت مؤتلفه ،شورای نگهبان یا هر مرجع دیگر خوشدل نیستند....و
قالیباف بخاطر اینکه مردم از آنارشیسم ماقبل رضاخانی به ستوه آمده اند و به یاد دارید که وی (در عصر بیقانونی و برگه های جریمه نیم دلاری -500تومانی- با انتقال وسیله افراد خاطی به پارکینگ) سر و سامانی محدود به وضع تردد شهری داد ...
هردو در آرزو و رویای این رای هستند.